Imao je poseban pristup glumi koji je rezultirao sjajnim ulogama i uticao na mnoge glumce. On je, naime, primenjivao  „metodsku glumu“, koju je popularizovao pod uticajem Lija Strazberga i njegovog glumačkog studija.

Brando je osvojio dve nagrade Akademije za najboljeg glumca i ostavio je neizbrisiv trag u kinematografiji svojim ulogama u filmovima kao što su Tramvaj zvani čežnja (1951), Na dokovima Njujorka (1954) i Kum (1972).

Studirao je glumu u Njujorku

Marlon Brando Mlađi je rođen u Omahi u Nebraski. Otac marlon Ernest Brandi bio je prodavac pesticida a majka, Doroti Džuli Penebejker, bila je ambiciozna glumica.

Njegovo detinjstvo obeležila je burna porodična dinamika, uključujući alkoholizam njegove majke i strogost oca. Nakon što je izbačen iz Vojne akademije Brando se preselio u Njujork 1943. godine da bi studirao glumu kod Stele Adler, gde je usvojio glumačke tehnike sistema Stanislavskog.

Početak karijere na Brodveju

Brando je započeo karijeru na Brodveju, gde je njegova uloga Stenlija Kovalskog u filmu Tenesija Vilijamsa „Tramvaj zvani želja“ privukla pažnju kritike i publike. Filmska adaptacija iz 1951. godine donela mu je prvu nominaciju za Oskara.

Nakon toga je usledila uloga Terija Maloja u filmu „Na dokovima Njujorka“, za koji je osvojio svog prvog Oskara 1955. godine, učvrstivši svoj zvezdani status.

Legendarna uloga Don Vita Korleonea

Tokom 1960-ih, Brando je doživeo pad u karijeri zbog nekoliko komercijalno neuspešnih filmova i sukoba sa rediteljima. Međutim, povratak sa stilom dogodio se 1972. godine ulogom Vita Korleonea u filmu Frensisa Forda Kopole „Kum“.

Ta uloga mu je donela drugog Oskara, iako je odbio da ga primi na ceremoniji kao znak protesta protiv tretmana Indijanaca u Holivudu i SAD.

Skandal na dodeli Oskara

Umesto da se pojavi na ceremoniji i prihvati nagradu, odlučio je da pošalje Sačin Litlfeder, aktivistkinju za prava Indijanaca, da održi govor u njegovo ime i odbije nagradu. Ova odluka bila je deo njegovog protesta protiv tretmana Indijanaca u filmskoj industriji i širem američkom društvu.

U to vreme, pokret za građanska prava bio je u punom jeku, a Brando je bio poznat po svom aktivizmu. Posebno ga je razbesneo tadašnji sukob između aktivista Američkog indijanskog pokreta (American Indian Movement) i savezne vlade u Vunded Niju, Južna Dakota, koji je trajao od februara 1973. Incident u Vunded Niju bio je okidač za njegov javni protest odbijanjem Oskara.

Kasnije u karijeri, Brando se pojavio u značajnim filmovima kao što je „Apokalipsa danas“ (1979), ali je njegov ugled bio narušen ekscentričnim ponašanjem i problemima sa težinom.

Buran privatni život i lične tragedije

Brando je bio poznat po svom burnom privatnom životu. Imao je tri zvanična braka – sa Anom Kašfi, Movitom Kastanedom i Taritom Teriipajom – i brojne veze, iz kojih je imao najmanje 11 dece. Ne zna se tačan broj Brandovih potomaka.

Njegov sin Kristijan je uhapšen 1990. godine zbog ubistva, a njegova ćerka Šajen je izvršila samoubistvo 1995. godine, što je imalo dubok uticaj na Brandovu kasniju izolaciju.

Bio je strastveni aktivista za građanska i prava američkih starosedelaca, često koristeći svoju slavu da promoviše te ciljeve. Njegovo odbijanje Oskara 1973. godine ostaje jedan od najpoznatijih političkih činova u istoriji Holivuda.

Marlon Brando je preminuo 1. jula 2004. godine u Los Anđelesu od respiratornih problema povezanih sa plućnom fibrozom.

Ostavio je za sobom veliko filmsko nasleđe, uticao je na mnoge glumce koji su došli posle njega i bio simbol  autentičnosti i umetničke hrabrosti.