Ulaz za ovaj

Konak kneza Miloša u Topčideru predstavlja reprezentativan primer osmanskog arhitektonskog nasleđa na Balkanu ali svedoči i o kulturološkom preobražaju Srbije u 19. veku i njenoj modernizaciji.

Izgrađen je kao dvor kneza Miloša Obrenovića neposredno nakon sticanja statusa autonomne kneževine sam konak je dobio odgovarajući prostorni okvir koji se sa promenom političkih prilika, menjao i transformisao.

 Konak je podigao knez Miloš 1831. godine u Topčideru, tadašnjoj periferiji Beograda. Svojom strukturom, neoklasicističkim elementima na fasadama i unutrašnjom dekoracijom u stilu „turskog baroka”, građevina spada u reprezentativne rezidencije kakve su se u to vreme podizale širom Osmanskog carstva. Tipično za bogate privatne rezidencije, i Konak kneza Miloša je glavnom fasadom okrenut ka vrtu, tj. Topčiderskom parku, koji je prvi planski uređen park u Srbiji u drugoj polovini 19. veka. 

Stalna postavka „Srbija 1804–1903” u Konaku kneza Miloša u Topčideru, koji je deo Istorijskog muzeja Srbije, nastoji da prikaže borbe za konačno oslobođenje od viševekovne osmanske vlasti u Prvom i Drugom srpskom ustanku, napore i iskušenja njihovih pokretača i voždova, rodonačelnika novovekovnih srpskih dinastija - Karađorđa Petrovića i Miloša Obrenovića, i značaj i zasluge njegovih naslednika iz dinastije Obrenovića u drugoj polovini 19. veka.

Stalna postavka u nekadašnjem dvoru kneza Miloša pruža posetiocima jedinstvenu priliku da vide brojne originalne predmete koji su pripadali voždu Karađorđu, knezu Milošu i njegovim naslednicima, kao i primerke naoružanja znamenitih ustanika – Hajduk Veljka, Pop Luke Lazarevića, Janka Katića, Petra Dobrnjca i drugih.

Postavku upotpunjuju originalna platna poznatih slikara Paje Jovanovića, Veljka Stanojevića, Đure Jakšića, Petra Ranosovića, Božidara Prodanovića i portreti kneza Miloša, dela Pavela Đurkovića i Jozefa Grandauera.