Laza Lazarević, najpoznatiji po svojoj pripoveci "Prvi put s ocem na jutrenje", bio je više od pisca, bio je i izuzetan lekar.

Rođen 13. maja 1851. godine u Šapcu, Lazarević je ušao u istoriju ne samo kao književnik, već i kao pionir u medicini, posebno u neurologiji, oftalmologiji, hirurgiji i ginekologiji.

Njegova medicinska karijera počela je u

, gde je studirao medicinu nakon što je dobio stipendiju.

Iako je započeo studije prava, njegov put ka medicini bio je neizbežan. Tokom Prvog svetskog rata, Lazarević je pomogao u lečenju ranjenih, za šta je i odlikovan. Godine 1879. diplomirao je sa najvišim ocenama i vratio se u Beograd, gde je započeo svoju lekarsku praksu.

Lazarević je bio i poznat po svojoj stručnosti u lečenju mentalnih poremećaja. Tokom godina svog rada, bio je ključna figura u razvoju psihijatrijske medicine, a radovi koje je ostavio u ovoj oblasti ostavili su značajan trag.

Njegov privatni život bio je obeležen brojnim tragedijama. Po povratku u Beograd, Lazarević je neočekivano oženio Poleksiju Hristić, koja je postala njegovom suprugom nakon nespretne situacije tokom večere.

Zajedno su imali četvoro dece, od kojih su dvoje umrli u ranom uzrastu. Ova tragedija duboko je pogodila Lazarevića, koji nije mogao da se pomiri sa gubitkom svojih sinova, uprkos svom stručnom znanju.

Nažalost, Lazarević je umro u 40. godini života, 1891. godine, od tuberkuloze pluća.

Njegov šurak, Nikola Hristić, opisao je poslednje trenutke njegovog života, napominjući da je Lazarević umro sa osmehom na licu, što je simbolizovalo njegovu spokojnu smrt i spokojno prihvatanje neizbežnog kraja. Iako nije živeo dugo, njegov doprinos medicini i književnosti ostavio je dubok trag.

BONUS VIDEO: