Stradala je tokom progona hrišćana pod carem Dioklecijanom, a njen dan obeležava se kao spomen na njenu neustrašivu veru i žrtvu.

Njena svetost posebno je zasijala za vreme Četvrtog vaseljenskog sabora u Halkidonu 451. godine, sazvanog da raskrinka jeresi o jednoj prirodi u Hristu, koju su širili Dioskor, patrijarh aleksandrijski, i Evtihije, arhimandrit carigradski.

Da bi rešili spor oko vere, pravoslavni i jeretici su napisali svoja veroispovedanja i položili ih u kovčeg sa moštima svete Efimije, koji je zatim zapečaćen i čuvan pod stražom. Nakon tri dana posta i molitve, kovčeg je otvoren i čudo se dogodilo: pravoslavno veroispovedanje bilo je u desnoj ruci svetiteljke, dok je jeretičko palo pod njene noge. Time je Božija sila nedvosmisleno potvrdila istinu Pravoslavlja.

Na njen dan, iz moštiju svete Efimije ističe se krv, koja se sa velikom pobožnošću prikuplja i koristi za isceljenje. Ta krv je, osim što leči, i mirisna, a dešavalo se da curi i izvan njenog pomena, naročito ako je arhimandrit vodio život u skladu sa bogom.

Vernici i danas dolaze iz dalekih krajeva da joj se mole za pomoć i izlečenje, jer sveta Efimija se redovno pojavljuje onima koji joj se iskreno obraćaju u nevolji i bolesti. Njena moć i danas okuplja ljude i podseća na snagu vere i božanskog čuda.

BONUS VIDEO