osvećenja vode potiče iz ranih vremena hrišćanstva, a njegovo postojanje potvrđuju stari spisi poput apostolskih ustanova. Iako je ovaj obred veoma star, tokom vremena nije postojala striktno definisana pravila u vezi sa mestom, vremenom i načinom izvođenja.

Iako su rituali varirali, svi su sadržavali ključne elemente kao što su molitve, pozivanje Svetog Duha, blagosiljanje u obliku krsta i potapanje u vodu, koji su i danas neizostavan deo svakog obreda osvećenja vode.

Postoje dva osnovna obreda osvećenja vode: veliko i malo. Veliko osvećenje se vrši dva puta godišnje, na Krstovdan (Navečerje Bogojavljenja) i na sam

, kada se podsećamo na krštenje Isusa Hrista u reci Jordan. Malo osvećenje se vrši u različitim prilikama, tokom drugih crkvenih obreda, na Vaskrs, pred krsnu slavu, ili na molbu vernika – bilo kada i bilo gde, u domu, na polju, u vrtu itd.

Što se tiče čuvanja svete vodice, naročito one osvećene na Krstovdan, zvaničnih crkvenih smernica nema. Međutim, postoji narodno predanje koje crkva tiho prihvata, čime ono stiče svoj tradicionalni značaj. Prema tom običaju, ukoliko se bogojavljenska vodica ne potroši tokom godine, ostatak se, kada stigne nova vodica, sipa u bunar, reku ili u cveće, ali na mestima gde neće biti izložena gaženju i obesvećenju.

(Kurir/Stil)

BONUS VIDEO