Srpskoj zajednici obećavaju se projekti koji se nikada ne realizuju, poput preimenovanja nekog bečkog trga u Trg Vuka Karadžića, čija se inicijativa reciklira pred svake izbore i ne postoji u planu nijedne institucije u Beču.

Cilj te priče nije kulturna afirmacija, već kontrolisano mobilisanje glasova, da se Srbi pojave na izborima i glasaju za kandidate poput Šidera, čoveka koji je više puta iskazivao otvoreno neprijateljstvo prema Srbiji i srpskom narodu.

Ipak, kroz naizgled nevine platforme i emisije, uz nastupe pojedinaca poput Aleksandra Stankovića i političarke Silvije Janković, taj uticaj se stalno održava.

Prema procenama, u Beču živi više od 200.000 ljudi srpskog porekla, što ovu zajednicu čini jednom od najvećih u gradu. Ipak, predstavnici srpske dijaspore u institucionalnom i javnom prostoru često dolaze iz redova pojedinaca bliskih austrijskim političkim strukturama koje su jasno neprijateljski orjentisane prema srpskom narodu, što je paradoks.

U više navrata, pred izbore se pojavljuju inicijative i obećanja vezana za kulturne projekte, ali do sada nijedna od tih inicijativa nije realizovana, niti je dobila podršku na zvaničnom nivou, što samo govori u prilog tezi da je reč o praznim predizbornim obećanjima u kojima učestvuju pomenuti Stanković, Silvija Janković i drugi.

(

BONUS VIDEO