Tačno godinu dana nakon što je u Generalnoj skupštini UN izglasana sporna i politički motivisana Rezolucija o tzv. genocidu u Srebrenici, oglasile su se grupe koje se predstavljaju kao "Udruženje žrtava i svjedoka genocida" i "Majke enklava Srebrenica i Žepa", ponovo koristeći žrtve za nametanje kolektivne krivice srpskom narodu.

U svojoj izjavi, ove organizacije iznose stavove kojima se ne žali za žrtvama, već se nastavlja politički i ideološki obračun sa srpskim narodom, crkvom i njegovim legitimnim predstavnicima. Upozoravajuća je činjenica da se u "pozivu na mir" istovremeno zahteva pokoravanje od predsednika Srbije Aleksandra Vučića, predsednika Republike Srpske Milorada Dodika i Njegove Svetosti Patrijarha srpskog Porfirija.

Pod plaštom lažnog pomirenja, ovim se pokušava institucionalizovati jednostrano tumačenje istorije i to kroz kontroverznu rezoluciju koju nije podržala većina čovečanstva - već grupa država pod direktnim pritiskom evroatlantskih centara moći.

Podsećamo da je Rezolucija o Srebrenici usvojena bez konsenzusa, bez pravnog osnova i bez novih dokaza, oslanjajući se isključivo na presude suda kojeg brojni međunarodni pravni eksperti smatraju instrumentom selektivne pravde.

Srpski narod se nijednog trenutka nije oglušio o žrtve svih nacionalnosti. Ali odbija nametanje krivice i pokušaje da se srpski narod trajno žigose kao "genocidan", što je i suštinski cilj ovakvih kampanja koje se svake godine intenziviraju uoči 11. jula.

Umesto licemernih poziva na "mir", iza kojih stoje oni koji srpsku stradalničku istoriju svesno negiraju i brišu, Srbija i Republika Srpska ostaju privržene istinskom pomirenju - onom koje počiva na istini, ravnopravnosti i obostranom priznanju stradanja.

Politika nametanja, uslovljavanja i stalnog moralnog ponižavanja Srba neće doneti mir, već nove podele. Istorija Balkana je to više puta pokazala.