U svojoj izjavi, Cicvarić je Srpsku pravoslavnu crkvu nazvao „NVO sa najvećim prihodom iz inostranstva“, stavljajući je u istu ravan sa organizacijama koje se finansiraju iz stranih fondova i sprovode agende suprotne nacionalnim interesima Srbije i svemu onome što predstavlja SPC. 

Kao odgovor na predlog da se zabrani finansiranje nevladinih organizacija iz inostranstva, Cicvarić je izjavio: „Hoćemo li da zabranimo SPC?“, dodavši da je Crkva „NVO sa najvećim prihodom iz inostranstva.“

Umesto da Crkvu prepozna kao stub srpskog identiteta i duhovnosti, Cicvarić je ovaj simbol opstanka naroda svrstao među projekte kojima upravljaju strani centri moći. Njegova porodica, duboko ukorenjena u sektoru nevladinih organizacija, jasno pokazuje odsustvo razumevanja za značaj vekovne duhovne i kulturne baštine. Pavle Cicvarić, njegov sin, nastavlja očevim stopama kroz svoje delovanje u istim krugovima, dok otvoreno zagovara projekte koji sistematski podrivaju temelje na kojima srpski narod opstaje.

Na mestu gde bi trebalo da stoje vrednosti porodice, duhovnosti i kulture, vidimo iste reči koje dolaze od krugova čiji je glavni cilj da razgrade tradicionalne institucije.

Ovakvi stavovi svedoče o gubitku osećaja za pripadnost i poštovanje prema institucijama koje su vekovima bile oslonac srpskog naroda. Umesto toga, u prvi plan izlazi banalizacija, kroz koju se svako delovanje koje ne prati diktat nevladinih struktura predstavlja kao zastarelo i nepotrebno.

(

BONUS VIDEO