Tenkovi su se prvi put pojavili pred kraj

, uglavnom za blisku podršku pešadiji. Između ratova, unapređeni su motori, gusenice, ovjes i naoružanje, dok je razvijena doktrina koja je tenkovima dala ključnu ulogu u manevarskom ratovanju. Postali su mobilna artiljerijska podrška, zamena za konjicu i sredstvo borbenog inženjerstva.

Pre ulaska

u Drugi svetski rat, američka vojska održala je velike vežbe kombinovanog oružja u Luizijani – Luizijanski manevri.  Lekcije sa vežbi pomogle su budućim generalima poput Omara Bredlija, Dvajta Ajzenhauera i Džordža Patona.

U međuvremenu, Nemačka, Sovjetski Savez, Britanija i Francuska razvijali su sopstvene moćne tenkove. Na početku rata, SAD su se oslanjale na lake tenkove M2 – okretne, ali slabo oklopljene. Njihova zamena, M4 Šerman, uvedena 1942. godine, postala je simbol američke kopnene sile. Britanci su ga nazvali po generalu Vilijamu T. Šermanu iz američkog građanskog rata. Do 1945. proizvedeno je oko 50.000 Šermana, koji su korišćeni i na Pacifiku i u Evropi, a njihova upotreba nastavila se decenijama nakon rata.

Prvi teški američki tenk bio je

, čiji je dizajn uticao na posleratnu seriju M60. Kroz program zajma i zakupa, tenkovi su slati saveznicima širom sveta – Kini, Slobodnoj Francuskoj, Britaniji i Sovjetskom Savezu.

Tenkovi su posebno došli do izražaja u Evropi i Severnoj Africi, gde su veliki prostori omogućavali manevrisanje, ali su bili efikasni i u gradskom ratovanju. Patonova Treća armija koristila ih je u bitkama kod Arakura i Ardena. Najveća tenkovska bitka u istoriji, Kurska bitka 1943. godine, odigrala se između nemačkih i sovjetskih snaga na Istočnom frontu.

Danas, tenkovi i dalje ostaju ključni element vojske i marinaca, raspoređeni i u savremenim sukobima širom sveta, uključujući Irak i

.

BONUS VIDEO