Jelisaveta Načić, arhitekta i Luka Lukaj, albanski profesor, pronašli su jedno drugo u najtežim vremenima. Njihova ljubav, rođena u logorskim uslovima, postala je simbol istrajnosti, nade i snage u vremenu punom neizvesnosti, ali je na kraju okončana razdvajanjem koje im je nametnula smrt.

Jelisaveta Načić bila je jedna od najmoćnijih žena svog vremena. Rođena u beogradskoj porodici kao 13. dete, ušla je u istoriju kao prva žena arhitekta u Srbiji. Među njenim najznačajnijim delima su Osnovna škola "Kralja Petra I", uređenje Kalemegdana i crkva Aleksandra Nevskog na Dorćolu.

Njena patriotska uverenja dovela su je do progona, a kao poznatu rodoljubku, austrougarske vlasti su je zatočile u logor rezervisan za srpsku elitu.

Luka Lukaj bio je nesvakidašnja figura u albanskoj istoriji. Kao bečki đak, prosvetni inspektor i revolucionar, zalagao se za nezavisnost Albanije, ali je istovremeno bio naklonjen saradnji sa Srbijom.

Njegova borba za prosvetu i političke promene dovela ga je do logora, gde je sudbina spojila njega i Jelisavetu.

Njihova ljubavna priča razvijala se uprkos teškim uslovima logora. Jelisaveta i Luka su se venčali unutar bodljikavih žica, a 1917. godine dobili su ćerku Luciju.

Njihova ljubav i snaga bile su svetionik nade među logorašima, a njihovo venčanje odjeknulo je kao simbol slobode i otpora.

Nakon oslobođenja, porodica Lukaj nastanila se u Beogradu, a zatim u Skadru, gde su se Jelisaveta i Luka aktivno uključili u političke borbe. Ipak, zbog previranja, napustili su Albaniju i preselili se u Dubrovnik, gde su proveli ostatak života.

Luka se posvetio prevođenju i objavio prvi srpsko-albanski rečnik, dok je Jelisaveta odgajala ćerku.

Njihova neraskidiva ljubav, koja je izdržala rat, političke podele i predrasude, na kraju je prekinuta smrću. Luka Lukaj preminuo je 1947. godine i sahranjen je na katoličkom delu groblja Boninovo u Dubrovniku.

Jelisaveta Načić, siromašna i zaboravljena, umrla je 1955. godine i sahranjena na pravoslavnom delu istog groblja.

Iako su njihova tela zauvek bila razdvojena visokim debelim zidom koji deli katolički od pravoslavnog dela groblja, njihova priča ostaje neizbrisiv trag jedne velike ljubavi koja je prkosila svim granicama.

BONUS VIDEO